به نقل از «ایسنا»

چرا برخی کودکان اشیا اطراف‌شان را نمی‌بینند؟/ کاردرمانی و اهمیت آن

تاریخ انتشار: ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۰۳۶۷۲

ایسنا/سمنان عضو هیات علمی و مدیر گروه کاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان معقد است که انکار مشکل بچه‌ها گاه می‌تواند عوارض ناگواری در پی داشته باشد.

دکتر حسین علی بخشی در گفت‌وگو با خبرنگاران اظهار کرد: رشته کاردرمانی یکی از رشته‌های توانبخشی است که در دانشکده‌های توانبخشی دانشگاه های علوم پزشکی تدریس می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برای شناخت بهتر از این رشته ابتدا باید هدف این رشته را دانست هدف کاردرمانی افزایش مشارکت و کسب استقلال برای انجام فعالیت‌های روزمره زندگی برای تمامی افرادی که به نحوی یا به دلیلی میزان مشارکت و استقلالشان در عملکردهای روزمره زندگی دچار مشکل شده است.

وی ادامه داد: طیف زیادی ازاختلالات و آسیب‌ها می‌توانند بر میزان عملکرد روزمره تاثیرات منفی بگذارند و معمولا این اختلالات مزمن و شدید هستند و ناتوانایی در سطح عملکرد برای افراد ایجاد می‌کنند و فرد به تنهایی قادر به انجام فعالیت‌های روزمره خود نیست. هر کدام از این مشکلات در هر حیطه ای که باشند، کاردرمانگر می تواند دخالت کند.

وی با بیان اینکه رشته کاردرمانی از لحاظ سطح خدمات بسیار وسیع است افزود: از یک نوزاد که تازه متولد شده است، تا یک سالمند، همه می توانند از خدماتی که کاردرمانی ارائه می کند، بهره بگیرند. معمولا اختلالات و مشکلاتی که برای افراد بوجود می آید در دو حوزه جسمی و ذهنی اتفاق می افتند. مثلا هر اختلال جسمی حرکتی که در کودکان باعث شود رشد و تکامل کودک حرکتی کودک دچار مشکل شود، مانند: تاخیر حرکتی، نقص عضو مادرزادی، آسیب‌های مغزی مانند کودکانی که دچار فلج مغزی هستند، یا در بزرگسالان سکته مغزی، پارکینسون، ام اس و ...، کاردرمانگر می‌تواند مداخله کند.

مدیر گروه کاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان اضافه کرد: بعضی از حوادث و اتفاقات هم می‌توانند بر روی عملکرد ما تاثیرگذار باشند، مانند کسی که تصادف کرده و دچار ضربه مغزی می شود، یا بر اثر حادثه ای ضایعه نخاعی پیدا می کند و این افراد در عملکرد حسی و حرکتی خود دچار مشکل می‌شوند، لذا کاردرمانی می تواند در این حوزه‌ها وارد عمل شود.

وی ادامه داد: همچنین در برخی از کودکان یک سری اختلالات روانپزشکی وجود دارد که باعث می شود کودک نقش‌های عملکردی خود را از دست بدهد، مانند کودکانی که اختلالات ذهنی و یا عقب ماندگی ذهنی، اوتیسم، بیش فعالی، اختلالات یادگیری و ... دارند. در زمینه اختلالات روانپزشکی بزرگسالان نیز باز به همین شکل است. مثلا در بخش روان بیمارستان کوثر، واحد کاردرمانی مستقر است، چون برخی از این اختلالات، فرد را از انجام امور روزمره خود باز می دارد مانند انواع اختلالات سایکوتیک مثل اسکیزوفرنی و همچنین اختلالات خلقی شدید مانند افسردگی شدید و اختلالات دوقطبی و یا هرگونه اختلالات روانی اجتماعی که هرگونه عملکرد روزمره فرد را دچار مشکل می کند.

وی به اهمیت این رشته در کشورمان پرداخت و اظهار کرد: در سال‌های اخیر کاردرمانی توانسته اهمیت و نقش خود را در نظام سلامت در ایران نشان دهد. با این وجود هنوز به جایگاه واقعی خود در این نظام نرسیده است و هنوز سطح آگاهی جامعه از کاردرمانی مطلوب نیست و این رشته کاردرمانی به خوبی شناخته نشده است.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان تصریح کرد:کاردرمانی ترجمه واژه لاتین Occupational Therapy  است که به نظر می رسد این ترجمه لفظ به لفظ خیلی حق مطلب را ادا نکرده است و توجه شنونده به سمت شغل و کار افراد جلب می شود، در صورتی که مفهوم Occupation تمامی اشتغالات روزمره افراد را در بر می‌گیرد این اشتغالات با توجه به زمینه ای که فرد در آن مشارکت دارد، تعریف می شود. مثلا اشتغلات یک کودک بازی، آموزش و درس خواندن و فعالیتهای خودیاری است. پس اختلالاتی که باعث شود یک کودک نتواند بازی کند، با کمک کاردرمانگر به سطحی باز می گردد که کودک توانایی انجام عملکردهای متناسب با سنش را انجام دهد. در زمینه بزرگسالان نیز مثلا کسی که دچار سکته و به دنبال آن فلج می شود و عملکرد اعضای بدن را دچار مشکل می کند، یا فرد نمی تواند بطور مستقل رفت و آمد کند، یا نمی تواند از دست خود برای انجام ا مور روزمره استفاده کند که همه اینها به معنای وابستگی فرد است و کاردرمانگر ایجا وارد می شود و به استقلال فرد کمک می‌کند.

کاردرمانی و اهمیت آن
مدیر گروه کاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان در پاسخ به این پرسش که کاردرمانی برای کمک به هر کدام از این بیماران چه کاری انجام می‌دهد؟ توضیح داد: وقتی عارضه یا حادثه ای برای افراد ایجاد می شود، مثل فردی که دچار سکته مغزی می‌شود، معمولا توانایی یکسری از عملکردهایش را از دست می دهد و نقص در عملکرد، کارکرد او را دچار مشکل می کند. مثلا کسی که نمی تواند دست خود را به خوبی تکان دهد، در نوشتن، غذا خوردن، کارکردن و ... دچار مشکل می شود. اگر شغل فرد یک شغل یدی باشد، ممکن است فرد از عهده انجام شغلش برنیاید و کارش را از دست بدهد. هر کسی در زندگی خود نقش‌های متفاوتی دارد، مثلا یک بزرگسال نقش همسر، پدر یا مادر، کارمند و سایر نقش‌های فردی و اجتماعی را دارد. یک عارضه یا حادثه می تواند روی تمامی نقش‌های یک فرد اثرگذار باشد و آنها را مختل کند.

وی گفت: کاردرمانگر با بررسی که انجام می دهد متوجه می شود که نقش ها و عملکردهای فرد چقدر آسیب دیده است و چه اجزای عملکردی و چه مشکلات حسی- حرکتی مشکل پیدا کرده اند و  ابتدا سعی می کند آنها را برطرف کند به عنوان نمونه سفتی یا ضعف عضلانی، مشکلات در هماهنگی حرکتی و ... اما بخش مهم کار این است که به فرد کمک کنیم تا با توجه به نقایصی که در وی باقی می‌ماند بتواند به سطح زندگی مستقل خود بازگردد. در این مرحله از رویکردهای انطباقی استفاده می کنیم، یعنی با توجه به نقشی که فرد دارد، آموزش‌های اضافی ببیند که بتواند عملکردی را که قبل از عارضه توانایی انجام آن را داشت، مجددا انجام دهد، گاهی از تطابق در محیط و یا اشیاء استفاده می کنیم. مثلا فرد نمی تواند قاشق را در دستش بگیرد و قاشق را در دستش می بندیم یا توانایی گرفت وسایل ظریف را ندارد، پس ضخامت دسته قاشق را بیشتر می‌کنیم تا فرد موفق به کنترل آن شود و به حداکثر استقلال ممکن برسد.

این کاردرمان‌گر با بیان اینکه درمان و آموزش حوزه وسیعی را در کاردرمانی در بر می‌گیرد تصریح کرد: افرادی که استقلال عملکردی آنها دچار مشکل شده، خود و خانواده آنها کاملا درگیر می شوند و اگر درمان خوب انجام بپذیرد، بازخوردی که مراجعین و خانواده های آنها می بینیم بسیار ارزشمند است. چون مهمترین معضلی که در هنگام بروز عارضه برای فردی اتفاق می‌افتد، وابستگی او به افراد دیگر است که زندگی خود فرد و خانواده و حتی جامعه را دچار اختلال می‌کند و با ایجاد استقلال در فرد مصدوم باری را از روی دوش خانواده و جامعه بر می داریم.

وی در پاسخ به این پرسش که افراد باید به چه علائمی توجه داشته باشند تا بتوانند به موقع از کمک‌های حوزه کاردرمانی استفاده کنند؟ اظهار کرد: برای پاسخ به این پرسش باید به حوزه‌هایی که کاردرمانی در آن فعال است اشاره کنیم، مثلا حوزه کودکان که تخصص خود من هست، کودکان ممکن است دچار انواع اختلالات تکاملی و رشدی شوند که باعث می شود نتوانند عملکرد مناسبی داشته باشند. تشخیص و درمان زودهنگام این اختلالات می‌تواند در بهبود و پبشگیری از مشکلات جدی تر بعدی بسیار موثر باشد. یکسری علائم و نشانه ها وجود دارند که آگاهی از آنها مخصوصا برای والدین می تواند بسیار موثر و کمک کننده باشد. مثلا اینکه آیا مراحل رشد در نوزادان و کودکان به طور طبیعی در حال انجام است یا خیر، انتظار داریم کودک در سن سه ماهگی گردن بگیرد و یا در سن ۵ تا ۶ ماهگی غلت بزند یا در ۷ ماهگی کم کم شروع به نشستن کند، کودک ۱۴ ماهه باید بتواند روی پای خودش راه برود. البته اینها یک دامنه سنی هم دارد ولی خانواده با در نظر داشتن این موارد باید دقت کند که کودک شرایط نرمال رشد حرکتی دارد یا نه؟ و اگر شک دارند با یک متخصص در این امر مشورت کنند و اگر مشکلی هست درمان را هرچه سریعتر شروع کنند. چون هر چقدر که درمان سریعتر اتفاق بیفتد، نتیجه خیلی بهتری خواهد داشت.

انکار کردن مشکل بچه‌ها عوارض ناگواری در پی دارد

مدیر گروه کاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان ادامه داد: همچنین علائم دیگر مانند سفتی و شلی است که در اندام‌های کودکان دیده می شود که از یک سنی به بعد دیگر طبیعی نیست. به طور نمونه یک خانواده گزارش می‌کند که هنگام تعویض پوشک فرزندش با مقاومت او مواجه می‌شود و پاهایش سفت است. پس این مهم نیز می تواند یک علامت باشد. گاهی مشاوره‌های خیلی بدی از سوی اعضای خانواده داریم و با دلسوزی بیجا مسائل را انکار می کنند، مثلا کودک در ۹ ماهگی هنوز گردن نگرفته و وقتی از پدر و مادر سوال می‌کنیم که چرا اینقدر دیر مراجعه کرده اند، و والدین می گویند که سایر اعضای خانواده گفته اند که این روند طبیعی است و خودشان هم به همین شکل بوده اند! در حالی این انکار کردن مشکل و به تعویق انداختن مراجعه به متخصص در کودکی که در ۹ ماهگی تا یک سالگی نمی تواند گردن بگیرد، عوارض بسیار ناخوشایند و زیادی را به دنبال خواهد داشت.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان افزود: در مورد بزرگسالان نیز باز به همین ترتیب است، البته خوشبختانه سطح آگاهی بین متخصصین بالا رفته است، و در صورت نیاز بیماران به همکاران کاردرمانگر ارجاع داده می‌شوند. قبلا اگر بیماری مبتلا به ام اس بود یا با عوارض سکته درگیر بود، صرفا به فیزیوتراپی ارجاع می‌شدند تا مشکلات حرکتی آنها حل شود، اما غافل از اینکه بخشی این مشکلات حرکتی در برخی از بیماری‌ها رفع نمی‌شود ولی فرد باید بتواند به طور مستقل امور روزمره خود را انجام دهد و سطح مشارکت وی در جامعه و خانواده حفظ شود و در این زمینه کاردرمانگر می تواند با آموزشها و درمانهای مناسب به فرد کمک کند.

مدیر گروه کاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان با اشاره به لزوم استفاده از درمان‌های مناسب گفت: ارجاع نامناسب می‌تواند از اثر بخشی درمان بکاهد به طوری که درمان موثر نیست و یا اثر آن مشکل باقی می ماند، مثلا فردی که کمر درد مزمنی دارد، ممکن است با فیزیوتراپی از میزان درد کاسته شود، اما در انجام کارهای روزمره باز هم فرد دچار کمر درد خواهد شد. چون فرد آموزش های لازم را برای انجام کارهای روزمره ندیده است تا دچار کمر درد نشود یا اگر دوباره دچار درد شد، تسکین پیدا کند، این آموزش‌ها در مراجعه افراد به کاردرمانگر به آنها ارائه می‌شود.

کار گروهی حلقه مفقوده در نظام سلامت

این عضو هیئت علمی علوم پزشکی سمنان با بیان اینکه حلقه مفقوده در نظام سلامت ما، کار گروهی در امر درمان است اظهار کرد: کار گروهی در انجام فرآیند درمان در کشورهای توسعه یافته پذیرفته شده است و هیچ منافاتی بین رشتهای فیزیوتراپی و کاردرمانی و سایر، وجود ندارد. اینکه اگر بیماری از درمان‌های کاردرمانی استفاده می‌کند دیگر به انجام فیزیوتراپی نیاز ندارد یا برعکس، صحیح نیست و باید از تمامی این درمان‌ها در راستای یکدیگر و برای بهبود وضعیت بیمار استفاده کرد. به این ترتیب علائم جسمی حرکتی بیمار بهبود پیدا می‌کند و عملکرد و استقلال وی نیز ارتقاء پیدا می‌کند. همانطور که قبلا هم اشاره کردم شرایط در حال حاضر نسبت به گذشته خیلی بهتر شده و آگاهی بین مردم و متخصین در مورد رشته کاردرمانی بیشتر شده است.

دکتر علی بخشی اضافه کرد: خوشبختانه در در میان همکاران دانشکده توانبخشی روح همکاری و کار تیمی وجود دارد و اهداف منسجم و یکپارچه ای را دنبال می‌کنیم و شرایط کار و فعالیت در دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان خوب و مهیا است.

لزوم بررسی اختلال در مهارت‌های حرکتی کودکان

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان با اشاره به اهمیت توجه به رشد کودکان گفت: در مورد کودکان، هر زمان که احساس کنیم، مهارت‌های حرکتی کودک دچار مشکل است باید این مسائل مورد بررسی قرار بگیرند. مثلا زمانی که کودک نمی‌تواند خوب بازی کند و تعامل خوب و سازنده ای با دوستانش ندارد، کودک حواس پرت است، و این حواس پرتی به شکلی است که در انجام کاها دچار مشکل می شود. گاهی مادر یک کودک در مراجعه، عنوان می‌کند که کودک من آنقدر حواس پرت است که به هیچ چیز که جلوی پای اوست توجه نمی کند و پایش با اشیاء برخورد می کند، چشم پزشک هم او را بررسی کرده است و چشمانش مشکلی ندارد. اما وقتی ما بررسی می کنیم می بینیم که کودک علائم اختلال توجه و تمرکز دارد یا اختلالات هماهنگی حرکتی (DCD) دارد.

چرا برخی کودکان اشیا اطرافشان را خوب نمی‌بینند؟

وی ادامه داد: کودکانی که دچار این اختلال هستند عملکرد حرکتی آنها دچار مشکل می‌شود و هماهنگی حرکتی ندارند و باعث می‌شود اشیائی که در اطرافشان هست را خوب نبینند، مثلا هنگام برداشتن یک قندان، وقتی هماهنگی عصب و عضله نداشته باشند و دست به جای این که به مقدار مناسبی باز شود که بتواند قندان را بردارد، کاملا باز می شود و باعث واژگون شدن قندان می‌شود. یا خانواده ها می گویند که فرزندشان شیطنت زیادی می کند و آرام و قرار ندارد، که در ارزیابی ها متوجه می شویم که کودک اختلال بیش فعالی دارد.

وی افزود:گاهی کودک در ارتباط گیری دچار مشکل است و در چشم افراد نگاه نمی کند و صحبت نمی کند، یا نکته مهمتر اینکه کودک مهارت و عملکردی را در گذشته داشته ولی از یک سنی به بعد دچار ضعف در این مهارتها می شود، اگر توقفی در رشد و تکامل کودک مشاهده شود یک علامت بسیار مهم است که باید به آن توجه شود، چون بسیاری از بیماری‌های ژنتیکی و اختلالات رشدی با همین علائم شروع می شوند مثل اختلالات پیش رونده اوتیسم، مثلا در شرح حال اوتیسم، کودک یک دوره نرمال بودن را تجربه کرده است و مثلا رشد و تکامل کودک تا سن ۲ تا ۵/۲ سالگی طبیعی بوده و بعد از آن خانواده متوجه یکسری از علائم می شوند.

این پزشک معتقد است: هرچقدر این اختلالات زودتر تشخیص داده شود، زودتر و راحتتر می توان به درمان پرداخت و درمانگر می تواند سریعتر جلو پیشرفت عارضه را بگیرد و به او کمک کند تا عملکرد بهتری داشته باشد.

وی گفت: در زمینه بزرگسالان نیز همین طور است، هر اختلال مزمن و ناتوان کننده ای که به هر شکل عملکرد روزانه فرد را تحت تاثیر قرار دهد و مختل کند،  نیاز به مشاوره کاردرمانگر دارد. مثلا فردی دچار ضایعه نخاعی شده و پاهایش کار نمی کند و خدمات فیزیوتراپی هم دریافت کرده است، اما بسیاری از این دسته اختلالات درمان قطعی ندارند و آیا چنین فردی با داشتن این مشکل حق ادامه حیات و استقلال فردی ندارد؟ کاردرمانگر به چنین افرادی کمک می کند و آموزشهای لازم برای استفاده از ابزار و حتی ویلچر را به او می دهد، آموزش نحوه انتقال فرد از روی تخت بر روی ویلچر و برعکس، استفاده از عصا و انجام کارهای روزمره را کاردرمانگر به او آموزش می دهد و بسیار اثر بخش و کمک کننده است.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان اضافه کرد: در زمینه اختلالات روانی نیز باز به همین شکل است، در اختلالات روانپزشکی بزرگسالان می بینیم که بیماری که دچار یک ضایعه روانپزشکی است، مثلا فرد دچار افسردگی اساسی است و در انجام کارهای روزمره خود ناتوان می شود و حتی پیش می آید که غذا نمی خورد و به بهداشت خودش رسیدگی نمی کند و فعالیتهای مراقبت از خود را انجام نمی دهد و بار سنگینی را بر دوش مراقبینش می نهد و اینکه درمانگر چگونه به خانواده و مراقبین آموزش بدهد تا بتوانند به این فرد کمک کنند و تکنیکها و آموزشهایی برای خود فرد وجود دارد که کمک می کند توجه و تمرکز او بالاتر برود و چگونه به محیطش و فعالیت‌هایش توجه کند و ذهن و ساختار ذهنی خودش را انسجام دهد، که همه اینها در کمک به بیمار موثر است. بنابراین اگر اختلال روانی سبب شود که کارکرد فرد در زندگی روزمره دچار مشکل شود باز هم کاردرمانی وارد عمل می شود.

دکتر علی بخشی با بیان اینکه خدمات کاردرمانی بسیار وسیع است اظهار کرد: تمام افرادی که به نحوی مشکلاتی در عملکرد و کارکرد روزمره خود دارند، فکر نکنند که این مشکلات غیر قابل حل است و حتما با یک کاردرمانگر مشورت کنند و به احتمال زیاد برای بسیاری از این مشکلات راه حل هایی هست که با آموزش‌های خیلی ساده می‌توانیم مشکلات خیلی بزرگی را از بین ببریم. به عنوان مثال چند سال پیش مراجعه کننده ای داشتم که کودکی با ضایعه مغزی شدید بود و توانایی غذا خوردن و بلع را نداشت. خانواده همیشه در غذا دادن به کودک مشکل داشتند و در مراجعه در کنار سایر مشکلاتی که مطرح می‌کردند با بررسی و سوالاتی که پرسیدم متوجه شدم که این کودک در بلع نیز دچار مشکل است و یک اصلاح وضعیت به آنها آموزش دادم. که بدن کودک و سر و اندام‌های او موقع غذا خوردن به چه شکلی قرار بگیرد و خانواده هم پذیرفت و روز بعد مادر با خوشحالی به من مراجعه کرد و گفت این اولین شبی بود که کودک من غذا خورد و در گلویش نپرید. به این ترتیب با یک اصلاح وضعیت یک مشکل آزار دهنده را برطرف شد و فشار را از روی دوش خانواده و مراجعین برداشت.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی علمی و آموزشی دانشگاه علوم پزشکی سمنان كاردرماني سمنان اتیسم انجام کارهای روزمره رشته کاردرمانی بزرگسالان نیز دچار مشکل روزمره خود آموزش ها مثلا فرد فرد کمک نقش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۰۳۶۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا کودکان فرانسوی به خوش رفتار و مؤدب بودن مشهورند؟

کودکان فرانسوی به خوش رفتار بودن مشهورند. آن ها به ندرت کج خلقی و جیغ و داد می کنند، بد غذا نیستند و به همسایه ها مؤدبانه سلام می کنند.

اما آن راز سرّی چیست که والدین فرانسوی با آن چنین فرزندانی تربیت می کنند؟

نخستین سال زندگی کودک

به گزارش روزیاتو، در فرانسه تازه مادرها بعد از ۱۰ هفته مرخصی زایمان به سر کار بازمی گردند. اگر مدت بیشتری در خانه بمانند، ممکن است هزینه ی بیشتری متحمل شوند. بر اساس قوانین فرانسه، مادران می توانند بیشتر از ۱۰ هفته مرخصی زایمان داشته باشند و کماکان شغل خود را هم داشته باشند.

با این حال، دراینصورت مرخصی بعد از ۱۰ هفته بدون حقوق خواهد بود. بعد از دوران مرخصی زایمان، کودک به یک مهدکودک سپرده می شود. کودکان فرانسوی از سن کم با افراد جدید آشنا می شوند، امری که به آن ها کمک می کند بعدها در زندگی سریع تر سازگار شوند و استقلال بیشتری داشته باشند.

کودکان فرانسوی در تخت خود می خوابند

والدین فرانسوی به کودک خود یاد می دهند که در تخت خودش و حتی در اتاق خوابی جداگانه بخوابد. اگر کودک در نیمه های شب از خواب بیدار شود و شروع به گریه کردن کند، پدر و مادر معمولاً چند لحظه ای صبر می کنند تا مطمئن شوند که واقعاً نیازی به حضور آن ها در کنار کودک شان هست یا نه. با این شیوه، کودک رفته رفته به تنها خوابیدن عادت می کند.

آزادی عمل جایگاه مهمی دارد

والدین فرانسوی تا جایی که کودک توان مدیریت امور خود را داشته باشد به او آزادی عمل می دهند. در فرانسه به ندرت می توانید پدر و مادری را در زمین بازی مشغول بازی کردن با کودک خود ببینید. والدین در دعواهای میان کودکان مداخله نمی کنند و اجازه می دهند که آن ها خودشان این موقعیت را رفع و رجوع کنند.

پدر و مادرهای فرانسوی میان شیطنت های معصومانه و بدرفتاری واقعی تمایز قائل می شوند. تنها بدرفتاری است که با تنبیه مواجه می شود تا کودک بتواند فرق این دو را متوجه شود.

پدربزرگ ها و مادربزرگ ها نوه داری نمی کنند

پدربزرگ ها و مادربزرگ ها در تربیت نوه ها نقش حمایتی دارند. دورهمی های خانوادگی معمولاً در تعطیلات آخر هفته یا تعطیلات مناسبتی برگزار می شود. پدربزرگ ها و مادربزرگ های فرانسوی را بیشتر مشغول نوشیدن قهوه در کافه می توان دید تا درگیر مراقبت مداوم از نوه های خود.

چیزی تحت عنوان غذای کودک وجود ندارد

غذا یکی از بخش های اساسی زندگی فرانسوی ها است و وقت ناهار در این کشور می تواند ۲ ساعت به طول انجامد. فرانسوی ها قویاً معتقدند که اعضای خانواده باید دست کم یک وعده در روز را در کنار هم بخورند.

والدین و کودکان از یک غذای یکسان می خورند چون در فرانسه چیزی تحت عنوان غذای کودک وجود ندارد. پدر و مادرها کودک خود را مجبور به خوردن چیزی که دوست ندارد نمی کنند، اما به آن ها اصرار می کنند که غذا را دست کم بچشند و امتحان کنند.

خوش رفتاری اهمیت زیادی دارد

خوش رفتار بودن از اهمیت زیادی برخوردار است و کودکان فرانسوی این را خوب می دانند. آن ها به مهمان ها و همسایه سلام می کنند، در صف بی قراری نمی کنند و در اتوبوس صندلی خود را به سالمندان می دهند. آن ها از سن کم این ۴ جمله ی مؤدبانه را یاد می گیرند: ممنونم، روز بخیر، خواهش می کنم و خداحافظ.

تکنیک آموزش در خانه

والدین فرانسوی معتقدند که کودکی دوران فوق العاده ای است که کودک در آن یاد می گیرد که خیالبافی کند، دنیا را کشف کند و مؤدب و مسئولیت پذیر باشد. به همین دلیل پدر و مادرهای فرانسوی عجله ای برای آموزش خواندن و شمارش به کودک خود ندارند.

تعطیلات آخر هفته روز خانواده است

به عقیده ی فرانسوی ها تعطیلات آخر هفته بهترین زمان برای رفتن به پیک نیک در پارک، درست کردن کباب یا دوچرخه سواری به همراه خانواده است. آن ها اهمیت زیادی برای فعالیت های خانوادگی تعطیلات آخر هفته قائل هستند و از قبل برای آن برنامه ریزی می کنند.

کودکان فرانسوی پول توجیبی می گیرند

کودکان فرانسوی معمولاً هنگام رفتن به فروشگاه به همراه والدین خود بی قراری نمی کنند و وقتی پدر و مادر با درخواست آن ها برا خرید چیزی مخالفت می کنند، جیغ و داد به راه نمی اندازند. آن ها از ۷ سالگی پول توجیبی می گیرند و اجازه دارند که آن را هر طور که مایل اند خرج کنند. مبلغ این پول توجیبی ماهانه معمولاً بر اساس سن کودک تعیین می شود.

کانال عصر ایران در تلگرام